Een korte bespreking van zoutsproeitesters ①

Zoutsproeitester

Zout, misschien wel de meest wijdverspreide stof ter wereld, is alomtegenwoordig in de oceaan, de atmosfeer, op het land, in meren en in rivieren. Zodra zoutdeeltjes in kleine vloeistofdruppeltjes zijn opgenomen, ontstaat er een zoutnevelomgeving. In dergelijke omgevingen is het vrijwel onmogelijk om voorwerpen te beschermen tegen de effecten van zoutnevel. Sterker nog, zoutnevel is, na temperatuur, trillingen, hitte, vochtigheid en stoffige omgevingen, de meest schadelijke stofwolk voor machines en elektronische producten (of componenten).

Zoutneveltesten vormen een belangrijk onderdeel van de productontwikkelingsfase om de corrosiebestendigheid te beoordelen. Dergelijke testen worden hoofdzakelijk onderverdeeld in twee categorieën: de eerste is de test met blootstelling aan een natuurlijke omgeving, die tijdrovend en arbeidsintensief is en daarom minder vaak wordt gebruikt in praktische toepassingen; de tweede is de kunstmatig versnelde test met een gesimuleerde zoutnevelomgeving, waarbij de chlorideconcentratie meerdere malen of zelfs tientallen keren hoger kan zijn dan de zoutnevelconcentratie in de natuurlijke omgeving. De corrosiesnelheid neemt daardoor aanzienlijk toe, waardoor de tijd die nodig is om tot de testresultaten te komen, wordt verkort. Zo kan een productmonster dat in een natuurlijke omgeving een jaar nodig zou hebben om te corroderen, in een kunstmatig gesimuleerde zoutnevelomgeving worden getest met vergelijkbare resultaten in slechts 24 uur.

1) Principe van de zoutneveltest

Een zoutneveltest is een test die de omstandigheden van een zoutnevelomgeving simuleert en wordt voornamelijk gebruikt om de corrosiebestendigheid van producten en materialen te beoordelen. Deze test maakt gebruik van zoutneveltestapparatuur om een ​​zoutnevelomgeving te creëren die vergelijkbaar is met die in de atmosfeer aan zee. In een dergelijke omgeving ontleedt natriumchloride in de zoutnevel onder bepaalde omstandigheden in Na+-ionen en Cl--ionen. Deze ionen reageren chemisch met het metaalmateriaal en vormen sterk zure metaalzouten. Wanneer de metaalionen worden blootgesteld aan zuurstof, reduceren ze tot stabielere metaaloxiden. Dit proces kan leiden tot corrosie, roestvorming en blaasvorming van het metaal of de coating, wat op zijn beurt tot een aantal problemen kan leiden.

Voor mechanische producten kunnen deze problemen corrosieschade aan componenten en bevestigingsmiddelen omvatten, vastlopen of slecht functioneren van bewegende delen van mechanische componenten door obstructies, en open of kortgesloten circuits in microscopisch kleine draden en printplaten, wat zelfs kan leiden tot breuk van componentpoten. Wat elektronica betreft, kunnen de geleidende eigenschappen van zoutoplossingen ervoor zorgen dat de weerstand van isolatoroppervlakken en de volumeweerstand sterk afnemen. Bovendien zal de weerstand tussen het corrosieve zoutnevelmateriaal en de droge kristallen van de zoutoplossing hoger zijn dan die van het oorspronkelijke metaal, wat de weerstand en de spanningsval in het gebied zal verhogen, wat de elektrocutie en daarmee de elektrische eigenschappen van het product beïnvloedt.